De Inuit godin Sedna is de godin van de zee en zee(zoog)dieren. Ze wordt ook wel Moeder of Meesteres van de Zee of Sassuma Arnaa (Moeder van de Diepten) genoemd. Andere namen zijn Amakuagsak, Nerrivik of Nuliajuk. Moeder van de Diepten verwijst zowel naar de zee als naar Adlivun, de onderwereld van de Inuit. Volgens de Inuit verblijven zielen daar een jaar lang, als voorbereiding op hun reis naar het volgende stadium: Quidlivun (Opperwereld, het Land van de Maan) waar ze eeuwige rust en vrede zullen vinden.

Er bestaan verschillende verhalen over de dood van Sedna. De verhalen hebben met elkaar gemeen dat Sedna een eigenzinnige vrouw is, die niet wil trouwen. Of in elk geval niet met de man die haar vader uitkoos. Haar vader neemt haar mee in zijn kajak en terwijl ze zich vasthoudt aan de zijkant van de kajak hakt hij haar vingers af. Uit haar vingers ontstaan de zeehonden, zeeleeuwen en walvissen. Sedna zinkt naar de bodem van de zee, en krijgt de heerschappij over de uit haar voortgekomen zeezoogdieren. Ze leeft daar voort met grote wrok jegens mannen, maar vindt er geluk bij haar partner Quailertetang, de godin van het weer en beschermvrouwe van dieren, vissers en jagers.

Sedna wordt beschouwd als een wraakzuchtige godin. Jagers moeten haar met groot respect behandelen en tot haar bidden om de zeedieren uit de oceaandiepten vrij te geven voor hun jacht. Sjamanen moeten in trancereizen naar haar afdalen om haar handen te verzorgen en haar haren te kammen, zo komt ze tot rust. Als ze te lang niet genoeg respect ontvangt, gaan haar handen pijn doen bij de afgehakte vingers en zendt ze in haar boosheid hierover ziekte, stormen en hongersnood naar de mensen. Daarnaast kan zij als heerseres over Adlivun, de onderwereld, ook de zielen van levenden daar gevangen zetten, om ze voor te bereiden op hun reis na de dood.

Zie het bericht op Facebook voor meer afbeeldingen.